miércoles, 16 de enero de 2013

Little talks - Of monsters and men

Me resulta increíble mirar atrás y darme cuenta de que por estos días hace ya un año que nos fuimos casi todos los amigos a Zaragoza a ver a la primera de nosotros presentando el doctorado. Aparte de los miles de bonitos recuerdos que nos dejaron esos dos intensos días en los que la acompañamos y que no puedo evitar rememorar, es inevitable sentir (otra vez) la velocidad del tiempo transcurrido. Dos doctores más entre nosotros se sumaron y hoy le toca a una de mis mejores amigas, Eva, que entre aislamiento total y nervios infinitos aguarda el gran momento. Ese momento que yo voy camino de pasar en un tiempo aunque tenga la sensación de que nunca llegará (y las pocas ganas de que realmente suceda).

Este 2013 está destinado a ser un año de muchos cambios a mi alrededor. Un número significativo de amigos míos poco a poco, en goteo, irán abandonando la ciudad, quien sabe si por poco o mucho tiempo. De la misma manera que quizás yo también tenga que hacerlo en un tiempo, quién sabe, puede que en el fondo todo esto no sea más que una señal de que a mí también me tocará hacerlo. Siento como si una época, posiblemente la más bonita de mi vida, se fuera cerrando poco a poco y la incertidumbre cada vez copara más el ambiente alrededor. La perspectiva de no saber qué será de tu vida en dos años debería resultarme más inquietante de lo que realmente es, probablemente me haya acostumbrado a vivir con ello. Y como yo, muchos de nosotros sentimos algo similar. Aún así, reconforta saber que seguimos contando los unos con los otros, que el cariño persiste con los años y la distancia, y son tantos los recuerdos compartidos que tenemos para llenar horas y horas de sonrisas telepáticas.

Esta canción es obvio que va dedicada a ella. Porque se la puse en un recopilatorio hace unos meses y le encantó. Porque transmite el buen rollo y los ánimos que necesita para un día como hoy, y la sensación festiva necesaria para cuando todo haya pasado y sólo haga falta celebrarlo por todo lo alto. Porque empezará su cuenta atrás para volar al otro lado del mundo por un tiempo, y que será una de las personas a las que más echaré de menos tener cerca. Y porque esta es una grandísima canción que hace ya más de un año que entró en mi vida y que desde entonces sabía que le tendría que hacer un hueco en este blog. De unos islandeses con muchas ganas de hacernos sonreír con su pop-folk festivo y desenfadado, de su debut titulado "My head is an animal" publicado en Europa el pasado año.


4 comentarios:

  1. Todos tenemos esa sensación de incertidumbre con el futuro, yo espero que todos los cambios que tengas sean para mejor aunque a veces nuestro destino no esta en nuestras manos y no lo podemos controlar del todo.

    Tu amiga tiene suerte de tener alguien como tu a su lado capaz de descubrirle buenas canciones como haces siempre con nosotros

    ResponderEliminar
  2. Que maca la dedicatòria . Guapa ja saps que por molt lluny que estiguem sempre estarem quan ens necessitem. Els lligams q tenim seran dificils de trencar :D Petons!!!!!!!!

    ResponderEliminar
  3. Boris, sí, es parte de la vida pero en nuestro caso es lo que hay, además estamos en el momento en que empieza a florecer. Los cambios que me aguardan no son ni mejores ni peores, pero sí significativos, eso de que los amigos vayan yéndose en goteo no sienta muy bien pero también algún día seré yo la que me vaya.

    La pobre, lo que tiene es la pesada de la amiga que le da la murga con la música, jejeje, pero a ella le gusta también y mola porque le he enseñado cosas que le han encantado y mola compartirlo.

    ResponderEliminar
  4. Miriam, gràcies!!! Mare meva com ha passat el temps, un any des que vem anar a Saragossa!!! Ara la veritat és que moltes vegades tinc la sensació de que ningú ha marxat... Espero que duri :-)

    Petons guapa!!!

    ResponderEliminar

¿Qué os pasa por la mente?